کتاب «چهار میثاق» اثر دون میگل روئیز

روایت ساده و کاربردی برای زندگی روزمره

۱. با کلام خود بی‌عیب باش

این میثاق، یعنی صداقت و مسئولیت‌پذیری در گفتار. حرف‌های ما فقط صدا نیستند؛ آن‌ها بذرهایی‌اند که در ذهن دیگران کاشته می‌شوند. وقتی با تحقیر با کسی سخن می‌گوییم، شاید بذر ناامنی را در او می‌کاریم. وقتی دروغ می‌گوییم، ابتدا به خودمان خیانت کرده‌ایم. این میثاق به ما یاد می‌دهد که زبان را ابزار عشق و حقیقت کنیم، نه زخم. بی‌عیب بودن، یعنی انتخاب آگاهانه کلمات.

۲. هیچ‌ چیز را به خود نگیرید

بزرگ‌ترین رهایی زمانی است که بفهمیم رفتار دیگران بازتاب درونیات آن‌هاست، نه ارزش ما. اگر کسی تو را تحقیر کرد، این تو نیستی که بی‌ارزشی؛ اوست که درد دارد. اگر کسی تو را تحسین کرد، باز هم مراقب باش فریب نخوری. این میثاق یعنی نوسان بین تحقیر و تحسین، آرامت نکند. اگر نرنجی، آزاد می‌مانی.

۳. هیچ‌ چیز را فرض نکن

ما اغلب با پیش‌فرض‌های نادرست تصمیم می‌گیریم. فکر می‌کنیم دیگری ما را دوست ندارد، چون پیام نداد. گمان می‌کنیم رئیس از ما ناراضی‌ست، چون اخم کرده. این میثاق ما را دعوت به گفت‌وگوی صریح می‌کند: بپرس، روشن شو، حدس نزن. دنیا پر از سوءتفاهم‌هایی‌ست که با یک سؤال ساده می‌توانست حل شود.

۴. همیشه بیشترین تلاش را بکن

تلاش زیاد یعنی فداکاری؟ نه. یعنی در هر لحظه، هر چه در توانت هست ارائه بده. نه کمتر، نه بیشتر. گاهی بهترینِ تو در صبح با بهترینِ تو در شب متفاوت است، و اشکالی ندارد. اگر همیشه تمام توانت را بگذاری، دیگر خودخوری نمی‌کنی. چون می‌دانی کوتاهی نکردی. این میثاق، کلید آرامش وجدان است.