معرفی بعضی کتابها
علمیمعرفی بعضی کتابها
علمیخلاصهی تحلیلی-داستانی رمان «ترلان» اثر فریبا وفی
روایت رهایی در سکوت زنانه
۱. سکوتی که فریاد می‌زند
ترلان دختری خجالتی و کم‌حرف است که در حصار خانواده‌ای سرد و بی‌عاطفه رشد یافته. در جامعه‌ای که صدای زنان شنیده نمی‌شود، او راهی جز پنهان شدن در سکوت نمی‌یابد. حتی نزد صمیمی‌ترین دوستانش هم احساس بیگانگی می‌کند. کلمات در ذهن او غوغا دارند، اما بر زبانش جاری نمی‌شوند. همین سکوت، ابزار قدرت پنهان اوست. کافکایی‌ترین شکل مقاومت را پیش می‌گیرد: خاموشی. او خود را در این خاموشی حفظ می‌کند.
۲. پادگان: زنانه‌ترین جهنم مردانه
ترلان داوطلبانه به پلیس می‌پیوندد؛ انتخابی عجیب برای دختری کم‌حرف. محیط مردسالار پادگان برایش میدان آزمون است، جایی که باید هویت زنانه‌اش را پنهان کند. او برای دیده شدن، باید خود را از زنانگی خالی کند. زنان دیگر در پادگان نیز تصویرهایی شکسته از اقتدار یا تسلیم‌اند. در دل این تضادها، ترلان بی‌صدا نظاره می‌کند. اما آیا می‌توان در دنیایی این‌چنین، خنثی ماند؟ او آرام‌آرام به تصمیمی درونی نزدیک می‌شود.
۳. خاطرات، زخم‌های تازه
گذشته برای ترلان آغشته به زخم‌های عمیق خانوادگی است. پدرش شخصیتی غایب اما سایه‌وار دارد و مادرش در بند ناتوانی مزمن. در ذهن او، خاطرات مانند فیلم‌های سیاه و سفید، مدام بازپخش می‌شوند. این گذشته، حالش را بلعیده و آینده‌اش را بلاتکلیف کرده. او به دنبال چرایی این رنج‌ها نمی‌گردد؛ تنها آن‌ها را حمل می‌کند. درد برایش شکل زندگی گرفته است. اما آیا خاطره، تنها زندان ذهن است یا راهی برای بازتعریف خود؟
۴. دوستی‌هایی بر لبه‌ی تیغ
روابط ترلان با دیگر زنان، ترکیبی از همدلی و بی‌اعتمادی است. با نسرین، که پرحرف و اجتماعی است، پیوندی نامرئی اما شکننده دارد. این رابطه‌ها بیشتر از آن‌که از عشق یا دوستی سرچشمه بگیرند، از نیاز شکل گرفته‌اند. زنانگی در این فضا باری‌ست که باید پنهان یا کنترل شود. همدلی در آن‌ها همیشه در مرز رقابت و سوءتفاهم قرار دارد. ترلان گاه پناه می‌برد و گاه فاصله می‌گیرد. این تعلیق، درون او را دوپاره می‌سازد.
۵. میل به فرار، اشتیاقی بی‌انتها
ترلان بی‌قرار است؛ نه پادگان را می‌خواهد، نه خانواده را. در خیال، شهرها را پشت سر می‌گذارد؛ در واقعیت، درجا می‌زند. او دچار بحران هویت است؛ نه می‌داند چه می‌خواهد و نه چگونه بخواهد. رفتن برایش راه نجات است، اما هر بار پیش از رفتن، به درون خودش برمی‌گردد. فرار برای او رؤیاست، اما فرار از کجا و به کجا؟ وقتی حتی از خودش هم گریز دارد، مقصد بی‌معنا می‌شود.
۶. صدای زنانه‌ای که آرام حرف می‌زند
فریبا وفی با نثری لطیف و بی‌صدا، جهانی زنانه را روایت می‌کند که سرشار از تنش‌های خاموش است. ترلان نماینده‌ی زنانی‌ست که فریاد نمی‌زنند، اما در درون، آتشی خاموش دارند. این زن‌ها قهرمانان در سکوت‌اند. نویسنده بدون شعار، بی‌سر و صدا، فریاد زن معاصر ایرانی را ثبت کرده. ترلان نمونه‌ی زنانی‌ست که راهشان را با مکث، تأمل و تردید می‌سازند. و همین کندی، همان فریاد است.
