معرفی بعضی کتابها
علمیمعرفی بعضی کتابها
علمیکتاب «هنر عاشقی» (The Art of Loving) نوشته‌ی اریش فروم
کتاب «هنر عاشقی» (The Art of Loving) نوشته‌ی اریش فروم، فیلسوف و روان‌کاو برجسته‌ی آلمانی، اثری عمیق و تأمل‌برانگیز در باب مفهوم عشق، ماهیت آن و نقشش در زندگی انسانی است. برخلاف دیدگاه‌های رایج که عشق را صرفاً احساسی طبیعی و اتفاقی می‌دانند، فروم تأکید می‌کند که عشق یک هنر است و نیازمند دانش، تمرین، و بلوغ روانی است. او عشق را شکلی از «تواناییِ بودن» می‌داند، نه صرفاً تجربه‌ای احساسی.
1. عشق، یک هنر است نه یک تصادف
فروم در ابتدای کتاب بیان می‌کند که عشق مانند هر هنر دیگری—از جمله نقاشی یا موسیقی—نیازمند تمرین، نظم، صبر و دانایی است. بسیاری عشق را امری غریزی یا نتیجه‌ی شانس می‌دانند، اما فروم نشان می‌دهد که عشق یک مهارت آموختنی است.
2. دو رویکرد غلط به عشق: مصرف‌گرایی و خیال‌پردازی
در جهان مدرن، افراد گمان می‌کنند مشکل، «پیدا نکردن فرد مناسب» است، نه «توانایی عشق ورزیدن». فرهنگ مصرف‌گرای امروزی، روابط عاشقانه را به معامله‌ای تجاری تقلیل داده و عشق را سطحی و ناپایدار کرده است.
3. عناصر اصلی عشق: مراقبت، مسئولیت، احترام، شناخت
فروم معتقد است عشق واقعی بر پایه‌ی چهار عنصر کلیدی استوار است: مراقبت از دیگری، احساس مسئولیت نسبت به او، احترام به استقلالش، و شناخت عمیق او. این‌ها اجزای جدانشدنی از عشق بالغانه و انسانی‌اند.
4. تفاوت عشق بالغ و عشق وابسته
عشق نابالغ بر اساس نیاز و وابستگی شکل می‌گیرد؛ یعنی «من به تو نیاز دارم، پس تو را دوست دارم». اما عشق بالغ می‌گوید: «من تو را دوست دارم، پس به تو نیاز دارم». فروم عشق واقعی را نوعی خودبخشی و تواناییِ ترک خودمحوری می‌داند.
5. عشق مادرانه و پدرانه؛ دو نوع عشق بنیادی
فروم عشق مادرانه را بی‌قید و شرط، پذیرا و پرورش‌دهنده می‌داند؛ در حالی‌که عشق پدرانه، مبتنی بر راهنمایی، اصول و انتظارات است. او تأکید می‌کند که بلوغ روانی حاصل تعادل این دو نوع عشق در وجود انسان است.
6. عشق برادرانه؛ پایه‌ی همه‌ی انواع عشق
فروم باور دارد که عشق به انسان‌ها به‌طور کلی—عشق برادرانه—پایه و بنیان همه‌ی دیگر شکل‌های عشق است. اگر کسی فقط بتواند به یک فرد خاص عشق بورزد ولی دیگران برایش بی‌اهمیت باشند، او واقعاً عاشق نیست، بلکه وابسته است.
7. عشق به خود، لازمه‌ی عشق به دیگران
برخلاف آنچه ممکن است خوددوستی را خودخواهی بدانند، فروم می‌گوید عشق به خود نشانه‌ی سلامت روانی است. کسی که خود را دوست دارد، ظرفیت دوست داشتن دیگران را نیز دارد، چون عشق به خود و دیگران در تضاد نیستند، بلکه مکمل یکدیگرند.
8. تسخیر تنهایی؛ عشق به عنوان راه رهایی
فروم تأکید می‌کند که انسان مدرن علی‌رغم پیشرفت‌های مادی، در انزوای عمیقی گرفتار است. عشق، راهی است برای غلبه بر این تنهایی اگزیستانسیال. اما نه عشقی وابسته یا تملک‌جویانه، بلکه عشقی آگاهانه، آزادانه و فعالانه.
